Verder met Provocatief Coachen: Succes is ook niet alles!
Een boek vol provocatieve voorbeelden, cases, technieken, overzichten e.d. Provocatief coachen, het is een kunst, zeker. Het is inspiratie en passie, absoluut. En het is ook een methode.
Wat is er dan zo mooi aan dat provocatieve coachen? Dat ondervinden wij bijna dagelijks.
Neem bijvoorbeeld Frits. Hij worstelt al sinds zijn puberteit met sociale angsten. Als hij in gezelschap van meer dan twee mensen is, krijgt hij het Spaans benauwd. De afgelopen twintig jaar heeft hij minstens acht verschillende soorten psychotherapie ondergaan en heeft hij vrijwel elke soort medicatie gebruikt die er maar voor dit soort klachten bestaat. Hij kan zonder met zijn ogen te knipperen alle jeugdtrauma’s opnoemen die zijn problemen verklaren. Inzicht, ondersteuning, advies, empathie, pillen, oefeningen, niets heeft mogen baten. Via al deze omzwervingen is hij nu bij ons terechtgekomen. Hij zit tegenover ons en zegt: ‘Altijd heb ik weer dat gevoel dat mensen mij niet mogen, dat ze mij gewoon een lul vinden. Hoe kan ik daar nu in godsnaam eindelijk een keer vanaf komen?’ Onze provocatieve harten slaan een slag over. Provocatief gezien is dit een ideale opening. ‘Maar Frits,’ vragen wij quasi onschuldig, ‘zou het niet gewoon kunnen dat je gelijk hebt? Dat het gewoon klopt?’
Frits kijkt ons wantrouwig aan. Hij schudt verward met zijn hoofd. ‘Eh, hoe bedoelen jullie?’ ‘Nou, heel simpel, dat men- sen jou inderdaad een lul vinden? Dat het precies klopt wat je denkt?!’ ‘Nee, nee,’ protesteert Frits nu ineens heel stellig. ‘Nee hoor. Ik heb het vaak genoeg gevraagd en mensen vinden mij gewoon een geschikte vent.’ Het lijkt alsof hij schrikt van zijn eigen uitspraak. Ergens beseft hij dat hij zichzelf in een hoek geschilderd heeft. Als hij zo zeker weet dat mensen hem graag mogen, wat is dan het probleem? We versterken het effect nog een beetje door te zeggen: ‘Ja, natuurlijk zeggen ze dat. Dat moeten ze wel zeggen, Frits. Zo’n zielige, gestoorde sukkel als jij; die ga je niet nog eens extra kwetsen.’ Frits kijkt ons zoekend aan. Wat gebeurt hier? Twintig jaar heeft hij ge- klaagd over die afschuwelijke, maar ook zo vertrouwde ge- dachte dat mensen hem niet zien zitten. Diverse therapeuten en psychiaters hebben geprobeerd om die gedachte uit zijn hoofd te krijgen. Toch heeft hij hem altijd met succes vast weten te houden. En nu ineens zit hij zelf het tegenovergestel- de te beweren. Wij hebben zijn probleem geconfisqueerd. Wij zijn het zo overdreven met hem eens dat hij het niet meer met zichzelf eens kan zijn. ‘Dat mogen jullie toch helemaal niet zeggen,’ pruttelt hij lachend. Dat is wat er zo mooi is aan de provocatieve stijl van helpen. Dat de ezel zo hard vooruitloopt als je hem aan zijn staart trekt! Dat is waar dit boek over gaat; hoe je de ezel nog steviger en grondiger en liefdevoller en crea- tiever en doelgerichter aan zijn staart kunt trekken.
Wij zijn dankbaar voor het succes dat wij hebben met onze trainingen en geschriften over de provocatieve stijl. Dat is prachtig. Maar ach, als je zo oud bent als wij, weet je dat succes ook niet alles is...